-
1 pieszy
pie|szy\pieszysi 1. пеший;ruch \pieszy пешеходное движение; wycieczka \pieszysza пешая экскурсия; żołnierz \pieszy пеший солдат, пехотинец;
2. \pieszyszy ♂ а) пешеход;б) (о żołnierzu) пехотинец; ● fasola \pieszysza кустовая (пешая) фасоль+2. piechur
* * *1) пе́шийruch pieszy — пешехо́дное движе́ние
wycieczka piesza — пе́шая экску́рсия
żołnierz pieszy — пе́ший солда́т, пехоти́нец
2) pieszy ма) пешехо́дб) ( o żołnierzu) пехоти́нец•Syn:piechur 2) -
2 pieszy
* * *a.2. wojsk. (= związany z piechotą) infantry; pieszy żołnierz infantryman.3. (= do chodzenia, nie jeżdżenia) foot, pedestrian.mppedestrian; przejście dla pieszych pedestrian crossing.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pieszy
-
3 pieszy
-
4 pieszy
-
5 pie|szy
Ⅰ adj. 1. [wędrowiec, orszak] walking; [ruch] pedestrian; [trasa, ciąg] for pedestrians- turyści piesi hikers, walkers- wycieczka piesza a hike, a walking tour- pójść na pieszą wycieczkę to go on a. for a hike, to go hiking- most (jest) zamknięty dla ruchu pieszego the bridge is closed to pedestrians a. to pedestrian traffic2. Wojsk. [kompania, dywyzja] infantry attr.; [patrol] foot attr.- żołnierz pieszy foot soldier, infantryman- pułk strzelców pieszych a rifle regimentⅡ m 1. (osoba) pedestrian- piesi pedestrians- przejście dla pieszych a (pedestrian) crossing- kładka dla pieszych a footbridge- motocyklista potrącił pieszego na zebrze the biker a. motorcyclist hit a pedestrian on the zebra crossing2. przest., Wojsk. foot soldier, infantrymanThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pie|szy
См. также в других словарях:
pieszy — piesi 1. «idący piechotą, na własnych nogach; złożony z osób idących piechotą» Piesi turyści, wędrowcy. Pieszy orszak, kondukt. 2. «należący do piechoty (formacji wojskowej)» Pieszy żołnierz. Kompania, dywizja piesza. Pułk strzelców pieszych. 3.… … Słownik języka polskiego
grenadier — m IV, DB. a, Ms. grenadiererze; lm M. grenadiererzy, DB. ów hist. «w XVII w.: żołnierz pieszy wyszkolony w rzucaniu granatami ręcznymi; później: żołnierz z oddziałów wyborowych, przeznaczonych do wykonywania szczególnie trudnych zadań» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
halabardnik — m III, DB. a, N. halabardnikkiem; lm M. halabardnikicy, DB. ów «średniowieczny żołnierz pieszy, później strażnik miejski lub pałacowy uzbrojony w halabardę» Halabardnik strzegący bramy zamku. Szyk bojowy halabardników … Słownik języka polskiego
knecht — m IV, DB. a, Ms. knechtchcie; lm M. ci knechtchci, te y, DB. ów 1. hist. «żołnierz pieszy w dawnym wojsku niemieckim» 2. → pachołek w zn. 2 ‹niem.› … Słownik języka polskiego
łucznik — m III, DB. a, N. łucznikkiem; lm M. łucznikicy, DB. ów 1. «mężczyzna strzelający z łuku, sportowiec biorący udział w konkurencjach łuczniczych» 2. hist. «rzemieślnik robiący łuki, kusze» 3. hist. «w starożytności i średniowieczu: żołnierz pieszy… … Słownik języka polskiego
kosynier — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. kosyniererze; lm M. kosyniererzy {{/stl 8}}{{stl 7}} żołnierz pieszy, chłop uzbrojony w kosę z ostrzem osadzonym na sztorc; zwłaszcza z czasów powstania kościuszkowskiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oddział, atak… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grenadier — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. grenadiererze; lm M. grenadiererzy {{/stl 8}}{{stl 7}} początkowo (w XVII w.) pieszy żołnierz rzucający granaty ręczne, silny, zręczny i odważny, w walce idący na czele kolumn szturmowych, później (poł. XVIII… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
